Grimoire bir kara büyü kitabıdır, bir büyücü için gerekli tüm bilgilerin olduğu ,ruh çağırmak ve büyü yapmak için gerekli olan herşeyi içeren bir kitap Fakat Griomoirler ağır ve neredeyse anlaşılmaz kitaplardır, genellikle ölü lisanlarda yazılırlar ve çok gizli bilgiler içerirler. İşe yaraması için büyücünün, formülleri ezbere okuması ve devamındaki ayinleri doğru bir şekilde yapması gerekir. Bazı batıl inançlara göre Grimoirler kırmızı mürekkeple, el ile yazılmalı, siyah renge ya da insan derisine sarılmalıdır.
En ünlü iki grimoire Solomon’un Anahtarı yada Büyük Anahtar ve Küçük Anahtar ya da Lemegeton olarak bilinir. Bazıları bu kitapların Kral Solomon’un kendisi tarafından yazıldığını bazıları da iblisler tarafından yazılıp krala verildiğini öne sürmüşlerdir. Solomon zamanının en zeki, güçlü büyücüsü olarak ve iblisleri kontrol etmekteki eşsiz yeteneğiyle bilinir. Uzmanlar bir çok versiyonun Rabbi Abognazar tarafından yazılan kitaptan alınma olduğunu söylemişlerdir.
Başka bir grimoire olan Grimoire of Honorius düşen meleklerle ilgili bir katalogtur ve onların nasıl diriltileceğini anlatır. Kitap hristiyan kutsamaları ve formülleriyle doludur. “Kitap, rahipleri sadece demonoloji sanatı hakkında eğitmemiş, neredeyse onlara, işlerinin bir parçası olarak iblisleri diriltip, kontrol etmelerini öğrenmeleri emredilmiştir.”
İki kitapta da yaratıcının gizli isimlerini taşıyan pentegramlar kullanılmıştır : Tetragrammaton, Eheyt, Eloha, Adonaï gibi.
Garip bir, yahudi, eski roma ve hristiyan karışımı formülle, bu kitaplar ikinci nesil grimoirlerin doğmasını sağladılar. Bilinenleri “Le Dragon Rouge” (Kırmızı Ejderha) “La Poule Noire” (Siyah Tavuk) “The Greater Ettelia” (Büyük Ettelia) “Le Grand Albert” ve “Le Petit Albert” (Büyük ve Küçük Albert). Kitaplar “kızlar nasıl çıplak dansettirilir” gibi aptallıklarla doludur.
1801’de Eliphas Levi’den ço ketkilenen Francis Barret “The Magus” adlı, içinde bir çok büyü formülü olan kitabı yazdı.
En sonuncusu, 30 yıl kadar önce Lovecraft’ın yazdığı “The Necromicon”, M.Ö 700’de yaşamış kara büyücü Abdul Al-Hazred’i anlatıyor.
John Dee tarafından tercüme edilen kitap Al Azif ve İblislerin Fısıltıları olarak da biliniyor. Bugün The Necromicon’un büyülerinin, Solomon’un Anhatarı gibi eski grimoirelardan derlendiğini biliyoruz.
Daha az bilinen kitaplar ise Ludvig Prinn tarafından yazılmış olan “De Vernis Mysteriis” (Solucanın Gizemi) ve Junzt tarafından yazılmış olan Unaussprechlichen Kultin (İsimsiz Kültler). İki yazarın da kaderi da Alhazred’in yaşadığı gibi çok kötü olmuştur. Çılgın Arap, Mecca’da görünmez bir yaratık tarafından yutulmuş, Ludvig Prinn yakılmış ve Junzt da tek başına bir odada kilitliyken bir canavar tarafından boğazlanmıştır.
Bahsetmeye değecek birkaç çalışma daha. The People of Monolith (Monolitin İnsanları) Justin Geoffrey tarafından yazılmış rahatsız şiirler. Kendisi bir akıl hastanesinde çığlıklar atarak ölmüştür. Howard; Cthulhu in the Necronomicon, ana karakterin yazdığı 5 bölümlük roman : "The Trail of Cthulhu;" (Dr. Laban Shrewsbury tarafından yazılmış) ve daha önce bahsedilen Junzt tarafından yazılan isimsiz bir roman. Ama bu isimsiz roman artık yok, adam öldürüldüğü zaman somanı yazıyormuş ve kitabın sayfaları yırtık bir şekilde Junzt’un cesedinin yanında bulunmuş. Yakın bir arkadaşı kitabın parçalarını toparlayıp okumuş sonra yakmış ve intihar etmiş!!
“Gölgeler Kitabı” da şahsen bir modern neo-pagan cadı tarafından el ile yazılmış bir kitap. İçinde ayinler, büyüler, bazı fikirler ve cadılık hakkında düşünceler yer alıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder